Portret Polska
View allAll Photos Tagged tym
Wood anemone (Anemone nemorosa L.) is a perennial that belongs to the buttercup family. It massively blooms in early spring, thus embellishing deciduous forests all over Poland. Wood anemone grows vegetatively by rhizomes, but also by seeds.
It is also a cultivated plant but has larger flowers and different colors.
-
Zawilec gajowy (Anemone nemorosa L.) jest byliną który należący do rodziny jaskrowatych. Masowo zakwita wczesną wiosną upiększając tym lasy liściaste w całej Polsce. Zawilec gajowy rozrasta się wegetatywnie za pomocą kłączy, ale również przez nasiona.
Jest również rośliną uprawianą ale posiada większe kwiaty i inaczej zabarwione.
Zamek Mirów został zbudowany w czasach Kazimierza Wielkiego około połowy XIV w., choć przypuszcza się, że już wcześniej istniały w tym miejscu drewniano-ziemne zabudowania. Początkowo warownię tworzyła kamienna strażnica podległa pod pobliski zamek w Bobolicach, która wraz z nim wchodziła w skład systemu obronnego znanego dziś jako Orle Gniazda.
Strażnicę bardzo szybko rozbudowano do rozmiarów zamku. Warownia została nadana jako lenno Władysławowi Opolczykowi przez Ludwika Węgierskiego, jednak za prowadzenie wrogiej Polsce polityki Władysław Jagiełło odebrał ją. Pod koniec XIV w. zamek w Mirowie stał się własnością Krystyna z Koziegłów, z czasem przechodząc w ręce kolejnych rycerskich rodów. W 1442 r. dobra mirowskie nabył Piotr z Bnina i zapoczątkował rozbudowę zamku. Kontynuowali ją następni właściciele Myszkowscy herbu Jastrzębiec, którzy przenieśli tu swoją siedzibę rodową mianując się „Margrabiami na Mirowie” (Marchio de Mirow). Za ich czasu zamek podwyższono oraz zbudowano wieżę mieszkalną. Jednakże ograniczone możliwości rozbudowy spowodowały, że Myszkowscy przenieśli się do nowej, wygodniejszej siedziby. Zamek przeszedł w ręce Piotra Korycińskiego, a następnie rodziny Męcińskich.
Zamek w Mirowie mocno ucierpiał podczas potopu szwedzkiego, kiedy zniszczono znaczną część murów. Mimo podjętych przez właścicieli prac remontowych powoli popadał w ruinę i ostatecznie został opuszczony w 1787 r. Warownia stała się źródłem kamiennego budulca dla okolicznych mieszkańców, co przyspieszyło jej spustoszenie.
W 2006 r. rodzina Laseckich – obecnych właścicieli zamku – rozpoczęła prace zabezpieczające mające na celu ratowanie tego zabytku. Na zlecenie przedstawicieli rodziny: senatora Jarosława W. Laseckiego i jego brata Dariusza Laseckiego rozpoczęto szereg badań, na podstawie których opracowywany jest optymalny sposób zabezpieczenia mirowskich ruin. Prace odbywają się pod nadzorem specjalistów.
Obecnie nie jest możliwe zwiedzanie wnętrza zamku, który ze względu na zagrożenie jakie stwarza dla turystów, musiał zostać ogrodzony. Docelowo zamek w Mirowie zostanie udostępniony dla ruchu turystycznego, planowana jest również częściowa rekonstrukcja zawalonych ścian. W zabezpieczonych i zaadaptowanych pomieszczeniach znajdzie się centrum obsługi turystycznej oraz muzeum.
-------------------------------
A 14th century knight's castle, now ruined, built by a Polish king Casimir the Great. It's part of the so called "Trail of the Eagles' Nests" en.wikipedia.org/wiki/Trail_of_the_Eagles%27_Nests
Nowadays it's a private property, closed to the public because of being renovated, visiting the area is allowed though.
The Holy Trinity Basilica in Chełmża is a former cathedral of the Chełmno bishopric. It is located on the embankment of lake, it was built in stages from 1251 to beginning of 14th century. Later it was rebuilt and rebuilt several times. The reconstruction in 1968-1971 restored the church's original appearance.
It is a gothic, three-nave church with a hall structure, with two towers from the west, of which only the northern one was built in full. The aisles are twice narrower than the main nave.
Inside, there is a carved deer head with natural antlers - a symbol of Christ. It hangs on a hemp rope and for several hundred years, it announces the weather with constant accuracy (sun or rain).
-
Bazylika Świętej Trójcy w Chełmży to dawna katedra biskupstwa chełmińskiego. Zlokalizowana jest na skarpie jeziora, była budowana etapami od 1251 roku do początku XIV wieku. Później była przebudowywana i kilkakrotnie odbudowywana. Odbudowa w latach 1968-1971 roku przywróciła kościołowi dawny wygląd.
Jest to kościół gotycki, trójnawowy, o korpusie halowym, z dwiema wieżami od zachodu, z których w pełnej wysokości zrealizowano tylko północną. Nawy boczne są dwa razy węższe od nawy głównej.
Szczególnie malowniczo prezentuje się od strony jeziora, będąc przy tym wysokiej klasy atrakcją turystyczną.
[polski opis niżej]
SU45-122 with long distance (over 280 kms route) inter-regional passenger train 85724 from Piła Główna to Działdowo arrives at Grupa station, where SP42-143 with passenger train 190321 from Grudziądz to Laskowice Pomorskie awaits for the clear route. April 24, 1999.
Photo by Jarek / Chester
Image tonal adjustation courtesy of Piotrek
Chojnicka lokomotywa SU45-122 z dalekobieżnym pociągiem osobowym nr 85724 z Piły Głównej do Działdowa (ponad 280 km trasy, w tym 100% długości linii kolejowej numer 208) wjeżdża na stacjęGrupa, gdzie krzyżuje się z pociągiem osobowym numer 190321 z Grudziądza do Laskowic Pomorskich, prowadzonym przez SP42-143. 24 kwietnia 1999 roku.
Fot. Jarek / Chester
pomoc w tonalnym doprowadzeniu skanu do porządku: Piotrek.
[polski opis niżej]
ET22-281 with set of tankers with heavy hydrocarbons from Gdańsk Refinery passes the short part of the line no. 226 before joins the mainline in Pruszcz Gdański. The vast majority of the trains used the track no. 1, opposite for the direction they were running, because the track no. 2 (on the left) was in such bad condition, the max speed allowed there was 10 kmph. April 13, 2003.
Photo by Jarek / Chester
ET22-281 ze skłądem cystern dla ciężkich węglowodorów wyekspediowanym z Rafinerii Gdańskiej przemierza krókim odcinkiem linii nr 226 zanim połączy się z głównym szlakiem w Pruszczu Gdańskim. Pociąg jedzie torem niewłaściwym, gdyż tor nr 2 tej linii był na tym odcinku w tak kiepskim stanie, że maksymalna prędkość zostałą ograniczona do 10 km/h, więc większość pociągów używała toru 1. jadąc w obu kierunkach. 13 kwietnia 2003 roku.
Fot. Jarek / Chester
The harbour in The Old Town in Dubrovnik :)
Dubrovnik is a city in southern Dalmatia, Croatia, by the Adriatic Sea. It was historically known as Ragusa. It is one of the most prominent tourist destinations in the Mediterranean, a seaport and the centre of the Dubrovnik-Neretva County. The history of the city probably dates back to the 7th century, when the town known as Ragusa was founded by refugees from Epidaurum (Ragusa Vecchia). It was under the protection of the Byzantine Empire and later under the sovereignty of the Republic of Venice. Between the 14th and 19th centuries, Dubrovnik ruled itself as a free state. The prosperity of the city was historically based on maritime trade; as the capital of the maritime Republic of Ragusa, it achieved a high level of development, particularly during the 15th and 16th centuries, as it became notable for its wealth and skilled diplomacy. Dubrovnik in the medieval scale was a spacious city. From the beginning of its existence, the city was surrounded by defensive walls, which were constantly extended and raised until they formed a powerful fortress. Later the Republic gradually declined due to a combination of a Mediterranean shipping crisis and the catastrophic earthquake of 1667. In 1939, Dubrovnik became part of the newly created Banovina of Croatia and under communism Dubrovnik became part of SR Croatia within SFR Yugoslavia. In 1979, the city of Dubrovnik was added to the UNESCO list of World Heritage Sites in recognition of its outstanding medieval architecture and fortified old town. In 1991, during the Croatian War of Independence, Dubrovnik suffered significant damage from shelling. After undergoing repair and restoration works in the 1990s and early 2000s, it re-emerged as one of the Mediterranean's top tourist destinations, as well as a popular filming location.
-------------------------------------------------------------------------------------
Port w starej części Dubrownika :)
Dubrownik – miasto w Chorwacji, położone w południowej Dalmacji nad Morzem Adriatyckim. Centrum osadniczym i najstarszą częścią miasta (a jednocześnie jego największą atrakcją turystyczną) jest Stari Grad – Stare Miasto. Dzisiejsza nadmorska część dzielnicy Stari grad pierwotnie stanowiła wysepkę Lausa (bądź Lave) z małą osadą i kościółkiem. Po najeździe Słowian na Bałkany na początku VII wieku na wysepce osiedlili się uchodźcy ze zrujnowanego przez Słowian Epidaurum. Na lądzie stałym naprzeciw wysepki Słowianie założyli osadę Dubrovnik. Mieszkańcy obu osad żyli zgodnie, co pozwoliło w XII wieku je połączyć. Dokonano tego poprzez zasypanie przesmyku, na którego miejscu powstała główna ulica miasta – Stradun. Dubrownik w skali średniowiecznej był miastem obszernym. Miasto od początku swego istnienia było otoczone murami obronnymi, które wciąż poszerzano i podwyższano, aż utworzyły potężną twierdzę. Rozkwit miasta trwał od XIII do XVI wieku. W tym czasie powstała większość budowli i urządzeń miejskich, stanowiących dziś jego zabytki. Zmierzch Republiki Dubrownickiej i jej stolicy był skutkiem wielkiej zmiany szlaków handlowych w Europie po odkryciu Ameryki w XV wieku i utracie znaczenia gospodarczego szlaków śródziemnomorskich. Ponowny rozwój, choć powolny, zaczął się po zjednoczeniu Dalmacji i Bośni w jednym państwie – Królestwie Jugosławii w 1918. Obecnie Dubrownik jest najchętniej odwiedzanym przez turystów miastem w Chorwacji. Słynie z zabytków, architektury, lokalnej kuchni i życia nocnego. W 1979r. stare miasto w Dubrowniku zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO jako unikalny w Europie, zachowany w całości układ urbanistyczny średniowiecznego miasta wraz z systemem umocnień obronnych.
Zamek Królewski, Będzin, 21 czerwca 2018 r.
Warownia została wybudowana przez króla Kazimierza Wielkiego w XIV w. W tym miejscu już w IX w. istniał gród, stopniowo rozbudowywany, W XIII w. wybudowano istniejący do dziś stołp, wokół którego w kolejnym wieku dobudowano górny i dolny zamek. Po płynącej u podnóża Góry Zamkowej Czarnej Przemszy przebiegała wówczas granica między Polską a będącym pod czeskim panowaniem Śląskiem. Zamek spłonął w 1616 r. i ponownie w czasie Potopu Szwedzkiego w poł. XVII w. W XVIII w. zamek zaczął popadać w ruinę, częściowo odbudowany został w latach 30. XIX w., mieściła się tu wówczas kaplica ewangelicka, później także szpital, jednak już w 1849 r. ponownie popadł w ruinę. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości podjęto ponownie odbudowę zamku, a dzisiejszy wygląd jest wynikiem rekonstrukcji przeprowadzonych w latach 50. XX w.
**
Royal Castle, Będzin, June 21, 2018
The stronghold was built by King Casimir the Great in the 14th century. Already in the 9th century a defensive castle existed here, gradually extended. In the 13th century the still-existing bergfried was built, which later was extended with the upper and the lower castle. The river Czarna Przemsza which flows right at the foot of the castle was the boundary river between Poland and Silesia under the Czech reign. The castle burnt in 1616 and again during the Deluge in the mid-17th century. In the 18th century the fortress began falling into ruin, it was partially rebuilt in the 1830s, when an evangelical chapel was located here, later also a hospital, but just in 1849 the castle again felt into ruins. After regaining the independence by Poland the reconstruction efforts were undertaken; the present appearance is the result of reconstructions made in the 1950s.
W tym tygodniu na dwóch brygadach linii 26 w Sosnowcu kursowały zabytkowe pojazdy (widoczny na zdjęciu 13N i 105N #338). Powodem był VI Festiwal Kolej w Miniaturze: www.festiwal.kmd.pl/
This week there were two museum trams in service on line 26 in Sosnowiec (the 13N shown in the picture above and the 105N #338). The reason was the VI Festiwal Kolej w Miniaturze (VI Festival Railway in Miniature) www.festiwal.kmd.pl/
Reg. No.: TYM 637
Fleet No.: 585
Manufacturer: Hino Motors Ltd.
Model: S'Elega FM "Sexy yet ELEGAnt"
Chassis: U-RU1FRAA
Engine: Hino F17D
*Specifications are subjected for verification and may be changed without prior notice.
S'Elega F Series (standard decker variant, equivalent to hi-decker of others)
▪ FM (Middle-decker)
▪ FS (Super-middle-decker)
▪ FD (Full-decker)
▪ FC (9m)
S'Elega G Series (hi-decker variant, equivalent to super hi-decker of others)
▪ GD (Grandecker)
▪ GJ (Granjet)
▪ GT (Grandtheater)
Engines:
▪ F17D (310hp) - standard for FM variant; low power output engine for FS variant.
▪ F17E (340hp) - standard for FS and FD variants.
▪ F20C (370hp) - standard for G-Series variants; high power output engine for FD variant
hnay đi chơi vui nhé =x
cảm ơn 2 kon bạn thân
t đag chán :P hnay vui thế
nhớ mãi ngày này
ls bị điêg =)
tkaz chíp vì rủ t đi nhé :*
nói ckug iêu 2 cm` :*
BFF :*
Tym składem można było się przejechać z muzeum na Theklę. Silnikowy jest z 1910 a doczepa z 1913 r.
Zabytkowy skład właśnie mija pętlę Mockau Post (Mockau Poczta).
With this tram you could go form the museum to Thekla. The motor car is from 1910 and the trailer from 1913.
The tram is by passing Mockau Post (Mockau Post Office) loop.
Tym razem wybraliśmy się w Gorce. Widoki cudowne, wyprawa bardzo przyjemna. Dawno nie byłem zimą w takich warunkach w górach :)
#Road_To_Rysy2024
- YTCA
- mãi bên nhao như E nói nhé...nắm bắt đc hạnh phúc này rồi...A sẽ hi zọng thêm 1 lần nữa...Mỡ rộng trái tym ra đễ thương E nhìu hơn mỗi ngày.....A píc rằng....sẽ có nhìu đìu làm E sy nghĩ zà bùn nhìu....nhưng A sẽ cố gắng....xóa all...để cho E thứ Hạnh phúc E cần.....cám ơn E....đã hi zọng zào A.....đã chọn A là ngừi E yth*.....sẽ là E trog tym A lúc này thôi.....dù rằng sẻ nhìu thử thách...nhưng mong E sẽ cùng A vượt qua .....
{i} <3'一九〇七
♥ BàXã
tym razem zupełnie bez photoshopa :)
Zdjęcie zrobiłam na warsztatach fotograficznych www.warsztatywzlodziejewie.pl/ prowadzonych przez www.magdawasiczek.pl/
Deus Ex: Human Revolution
- ENB with Sweetfx and custom palette;
- Debug camera and FOV mod by djh_;
- 4K rendering, cropped.
Wszystko co piękne na tym świecie,
Wszystko co tylko szczęście wróży,
Niech się Wam razem w jedno splecie,
I będzie słońcem w życia podróży.
Panorama wydziału Wielkich Pieców w Hucie Katowice, obecnie dąbrowskim oddziale ArcelorMittal Poland. Obecnie dąbrowska huta jest jedynym w Polsce zakładem, w którym można ujrzeć pracujące wielkie piece, a za tym jedynym już zakładem o pełnym profilu produkcyjnym. Jest to dla mnie smutny widok, gdyż piękne konstrukcje wielkich pieców były obecne w krajobrazie wielu hut w Polsce i można było je ujrzeć od Śląska, przez Zagłębie Dąbrowskie aż po Szczecin, gdzie istniały niegdyś dwa unikatowe wielkie piece, które jeszcze udało mi się uwiecznić na swoich zdjęciach. Obecna sylwetka trzech dąbrowskich pieców jest już zgoła inna, gdyż na Wielkim Piecu nr 1 dokonano rozbiórki dwóch kominów wraz z instalacją granulacji żużla wielkopiecowego. Pocieszeniem jest jednak fakt trwającego remontu kapitalnego Wielkiego Pieca nr 2, który pochłonie 720 mln złotych. Modernizacja pieca przyczyni się przede wszystkim do znacznego ograniczenia emisji dwutlenku węgla oraz zmniejszenia zużycia energii w procesie wytopu surówki wielkopiecowej.
____________________________________________________
Panoramic view of blast furnaces in ArcelorMittal Dąbrowa Górnicza, Poland.
"Poranny Ziemowit"
11.09.2023
Dzisiaj dzielę się z Wami porannym widoczkiem KWK Ziemowit uchwyconym z Góry Świętego Klemensa nazywanej także Klimontem. Wzniesienie ma zaledwie 302 metry, zatem ledwo kwalifikuje się do terenu wyżynnego, jednak uwidacznia piękną panoramę, obfitującą w wiele industrialnych akcentów. Poranna mgła mocno zaznaczała się w krajobrazie tego wrześniowego poranku i przyozdobiła panoramę kopalni, którą początkowo całkowicie skrywała. Im później tym coraz więcej kominów odkrywało się ze wszystkich kierunków. Można stąd dostrzec Elektrownię Łaziska oraz Elektrownię Jaworzno. Ponadto zaznajomiony obserwator industrialnego krajobrazu może rozpoznać sporo górniczych wież wyciągowych.
Ostatnie dni spędziłem bardzo pracowicie. 2 dni dokumentowałem jedną z hut koncernu ArcelorMittal. Ponadto uwieczniłem jedną z likwidowanych i poddawanych rekultywacji odkrywek Kopalni Węgla Brunatnego Konin. Powstało mnóstwo materiału do przygotowania w długie jesienne i zimowe wieczory 😉
Tym razem zdjęcie które zrobiłem w El Campello na „mini sesji” rodzinnej 😎👌 Mimo, że na co dzień fotografuje głównie wnętrza i apartamenty, było to świetne doświadczenie fotograficzne 👌😎 Co ważne - jestem naprawdę Mega zadowolony z tego zdjęcia 😉
Mija jedenaście lat od kiedy powędrowałeś do gwiazd,
a może wróciłeś do domu ?
Bardzo wiele w tym czasie się zmieniło, dużo wydarzyło.
Ileż bym dał abyśmy mogli omawiać wydarzenia, te ważne
jak i te błahe, tak jak kiedyś, dawno temu.
Tyle do opowiedzenia, do powiedzenia...:(
---
Wspominam nie raz, moje pierwsze Perseidy które mi pokazałeś Tato, pewnej sierpniowej nocy 1984 roku
Pierwsza zdobyta góra - Ślęża jakieś dwa lata wcześniej.
Wyprawy w Góry Kaczawskie skąd przywoziliśmy pełne plecaki Agatów,
a podróż oczywiście lokomotywą parową i w wagonie piętrowym :)
Te dni minęły, ale gdy patrzę wstecz...I still love You Dear Dad, forever
Dawno, dawno temu u podnóża Tatr stała sobie góralska wioska..
"Śpiący Rycerze" - czwarta już część projektu #legendypolskie aurostwa członków oraz sympatyków Stowarzyszenia Zbudujmy To!
Według legendy u podnóża Giewontu leży komnata, w której znajdują się rycerze pogrążeni we śnie. Gdy nadejdzie odpowiedni czas, wstaną by bronić polskiej ziemi. Do dziś wśród górali panuje przekonanie, że w tatrzańskich jaskiniach ukryty jest skarb. Tym skarbem ma być wolność, strzeżona właśnie przez Śpiących Rycerzy.
🇬🇧 Once upon a time there was a village at the foot of the Tatra Mountains ...
"Sleeping Knights" - the fourth part of the #legendypolskie collab by @zbudujmyto LUG members.
According to legend, at the foot of Mount Giewont there is a chamber in which knights are asleep. When the time is right, they will stand up to defend Poland. To this day, highlanders are convinced that there is a treasure hidden in the Tatra Mountains. This treasure is to be freedom, guarded precisely by the Sleeping Knights
1994 Audi Cabriolet 2.3.
Last SORN declaration expired in January 2016 and last MoT test expired in June 2013.
It failed a test in July 2013 -
Offside front position lamp(s) not working (1.1.a.3b)
Battery insecure (1.9.1)
Nearside headlamp aim too low (1.8)
Nearside rear position lamp(s) not working (1.1.a.3b)
Nearside stop lamp not working (1.2.1b)
Nearside front suspension arm synthetic bush deteriorated resulting in excessive movement (2.4.g.2)
Centre exhaust system not adequately supported (7.1.1)
Exhaust emissions lambda reading after 2nd fast idle outside specified limits (7.3.d.3)
Fuel system component insecure (7.2.1)
Nearside rear tyre has ply or cords exposed (4.1.d.1b)
Ludwik Gayer's White Factory
Biała Fabryka to nazwa budynku Ludwika Geyera przy ulicy Piotrkowskiej 282 w Łodzi.
Jest to kompleks klasycystycznych budynków, jeden z najstarszych w Polsce zabytków przemysłowej architektury. Został zbudowany w latach 1835–1837. Biała Fabryka mieściła pierwszą w Łodzi mechaniczną przędzalnię i tkalnię.
W 1835 Ludwik Geyer był już na tyle silnym przedsiębiorcą, że przystąpił do budowy nowej, wielkiej przędzalni i tkalni mechanicznej. W tym celu znów skorzystał z pomocy rządu. Uzyskał w Banku Polskim preferencyjną pożyczkę w wysokości 400 000 złotych. Oprócz tego zaciągnął 175 769 złotych pożyczki kaucyjnej i 24 230 zł pożyczki z kasy miejskiej. Łącznie ze środkami własnymi pozwoliło to na uruchomienie w 1839 najnowocześniejszej fabryki na terenie Królestwa. Geyer zakupił maszyny u najlepszego wówczas producenta, braci Cockerill w Belgii. Wśród tych urządzeń była pierwsza w Łodzi maszyna parowa. Otwarta przędzalnia miała 7 584 wrzeciona i 180 warsztatów tkackich. Same budynki fabryki, rozłożone po obu stronach ulicy Piotrkowskiej, stanowią ciekawy przykład architektury przemysłowej. Wzniesione zostały w stylu klasycystycznym i były wzorowane na budownictwie mieszkalnym.
pl.wikipedia.org/wiki/Bia%C5%82a_Fabryka_Geyera
------------------------------
The White Factory (Polish: Biała Fabryka) is the classicist building in Łódź, Poland, constructed in 1835-1839 to host a textile factory which belonged to Ludwik Geyer. It currently hosts the Central Museum of Textiles and Folk Dance Ensemble "HARNAM". It is considered a fine example of early industrial architecture in Łódź.[1] The building is located at the southern end of Piotrkowska Street, south of the city center.
In the first half of the 19th century Łódź, which was a part of the Russian Empire and previously a small town, experienced a rapid economic and industrial development. The city was open for migrants, and Geyer, a German originally from Saxony, moved to the city to start textile production. The building was reconstructed several times after the 1830s but still retains its original plan. In 1955, the decision was taken to host the Central Museum of Textiles in the building, and in 1958 the reconstruction works which made the building usable as a museum started. The museum was established as an independent institution in 1960. Simultaneously, the building was still exploited as a factory until 1990, when the production in the eastern wing stopped. The wing was transferred to the museum in the 2002, completing the transfer of the whole complex.
White Factory is a four-wing building with a courtyard. The oldest wing is the western one, facing Piotrkowska Street. The northern wing is from 1838, the southern one is from 1847, and the eastern wing was built in 1886. In the courtyard, the Old Boiler House is constructed. The complex has a high chimney, two dust towers, and two water towers, which is an unusual solution for the first half of the 19th century. South of the building, a pond is made. Next to the White Factory, still on industrial grounds, the Open Air Museum of Łódź Timber Architecture was opened in 2009.
The building was classified as a cultural heritage monument.