View allAll Photos Tagged geneeskunde
Nadat we de afvoertrein van Schwandorf naar Nürnberg hadden geplaat zijn we doorgereden naar Schwandorf. De wolken waren inmiddels compleet weggetrokken en een avondje prijsschieten stond op de planning.
De grootste knaller van de avond was voor mij de 232 498 met de sporadisch rijdende grindtrein uit Bodenwöhr naar Nürnberg. Om de scene compleet te maken was even daarvoor één van de drie in Schwandorf gestationeerde V90's begonnen met het heuvelen van de gemixte trein uit Regensburg, te zien rechts in beeld.
Na lange tijd dus weer eens een upload van mijn kant. Ik moet eerst even mijn draai vinden in de studie Geneeskunde waar ik in september dit jaar aan begonnen ben en dan komt er vanzelf wel weer meer tijd vrij voor de hobby. De achterstand wat betreft uploads van alleen dit jaar al is groot, dus er komt nog genoeg aan.
The museum contains a collection of scientific instruments from all branches of science, medicine, and astronomy.
Het museum bevat een collectie wetenschappelijke instrumenten uit alle takken van wetenschap, geneeskunde,en astronomie.
Das Museum enthält eine Sammlung wissenschaftlicher Instrumente aus allen Bereichen der Wissenschaft, Medizin und Astronomie.
Le musée contient une collection d'instruments scientifiques de toutes les branches de la science, de la médecine et de l'astronomie.
De Latijnse soortnaam erinaceus betekent egel en is een verwijzing naar de lange stekels. Ook de Nederlandse namen pruikzwam en apekop refereren hieraan
lHet knolvormige vruchtlichaam van de pruikzwam is wit, crème, geel of lichtoranje. Gewoonlijk bereikt de zwam een doorsnede tot 25 centimeter, grotere exemplaren kunnen 50 centimeter groot worden.[6] Het vruchtlichaam bestaat uit een of meer dakpansgewijs gerangschikte lobben waaraan stekels hangen die een lengte hebben van een tot zes centimeter.
De pruikzwam is een witrot veroorzakende zwakteparasiet, die groeit op stamwonden van oude loofbomen in parken en langs lanen. Meestal is de gastheer een beuk, .
De pruikzwam is inheems in Noord-Amerika, Europa en Azië. In Europa is de zwam echter zeldzaam en staat hij in dertien landen op de rode lijst. In Nederland en België is de status van de zwam opgenomen als 'bedreigd
De pruikzwam wordt al eeuwenlang gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde en nog steeds wordt de zwam gebruikt als medicijn. Sommige stoffen in de paddenstoel als threitol, arabitol en palmitinezuur bijvoorbeeld reguleren de lipidespiegel, verlagen de suikerspiegel en fungeren mogelijk als antioxidanten. De pruikzwam wordt ook verwerkt in medicijnen om maagzweren en slokdarmkanker te behandelen.
This building dates from 2005. Architect is Erick van Egeraat (EEA, Erick van Egeraat associated architects).
This building has won the 2007 Rietveldprize for architecture. The building is named after a famous Dutch internist and it is used for medical education. The architect was inspired by this and one can clearly see the blood veins going through the building (the red stairs), the bones in the restaurant (this white pillars) and the lungs (the glass centre).
Published:
- Hijmans van den Berghgebouw, Onderwijscentrum, 30/10/2014
The roots have mater which are gong to lather with water. and
In medical science the roots are used against infections of the lungs, because thy make cystic fibrosis liquid.
Scientific name: Caltha palustris s. palustris
Wetenschappelijk: Caltha palustris s. palustris
Nederlands: Gewone dotterbloem (Dotterbloem)
English: Marsh Marigold (Buttercup, Cowflock, Cowslip, Kingcup, Yellow marsh marigold)
Français: Populage des marais (Caltha des marais)
Deutsch: Sumpf-Dotterblume
Nederland: Vrij algemeen, vooral in laagveengebieden en het rivierengebied, zeldzaam tot zeer zeldzaam in Zeeland, in het noordelijk zeekleigebied, op de Waddeneilanden en in Flevoland.
Rode lijst 2012. Thans niet bedreigd. Trend sinds 1950: stabiel of toegenomen. Algemeen. Oorspronkelijk inheems. Beschermd.
Vlaanderen: Vrij algemeen, maar zeer zeldzaam in het kustgebied. Het meest in de Kempen, de Leemstreek en de Zandleemstreek.
In de Middeleeuwen was de Dotterbloem een afweermiddel tegen boze geesten en een middel om de melkproduktie van het vee te verhogen. In Engeland had de plant de aardige bijnaam drunkard, 'dronkaard'. In de geneeskunde werd de plant gebruikt tegen geelzucht (de tekenleer) en ook wel tegen epilepsie en bloedarmoede. De bloemknoppen werden vroeger ingelegd in azijn en gegeten als kappertjes. Vee vermijdt de licht giftige plant. Hooi met een geringe hoeveelheid dotterbloemen kan voor vee geen kwaad, maar grote hoeveelheden leiden tot spijsverteringsstoringen.
English
Caltha palustris is a 10–80 cm high, hairless, fleshy, perennial, herbaceous plant, that dies down in autumn and overwinters with buds near the surface of the marshy soil. The plants have many, 2–3 mm thick strongly branching roots. Its flowering stems are hollow, erect or more or less decumbent. The alternate true leaves are in a rosette, each of which consist of a leaf stem that is about 4× as long as the kidney-shaped leaf blade, itself between 3–25 cm long and 3–20 cm wide, with a hart-shaped foot, a blunt tip, and a scalloped to toothed, sometime almost entire margin particularly towards the tip. In their youth the leaves are protected by a membranous sheath, that may be up to 3 cm long in fully grown plants.
Een historische Antwerpse tram passeert het Instituut voor Tropische Geneeskunde 'Prins Leopold' in de Nationalestraat. Het gebouw is begin jaren '30 opgetrokken in een strakke Art Deco-stijl.
De tram is tientallen jaren ouder, bouwjaar 1908. Het is een voormalige 'Rode Tram' van de Vicinaux Anversois. Begin jaren '70 kon je deze vierassers nog regelmatig aantreffen, vooral op lijn 12. De museumtram verkeert tot in details in de toestand van die laatste dienstjaren en is - hoewel keurig opgeknapt - dus niet teruggerestaureerd tot zijn oertijd
A historical Antwerp tram car is passing the Institute for Tropical Medicine 'Prince Leopold' at Nationalestraat. The building was erected in the early 1930s in austere Art Deco style.
The tram is some decades older, dating from 1908. It is a former 'Red Tram' of Vicinaux Anversois. In the first half of the 1970s, these bogie cars could still be seen in Antwerp's streets, mostly on line 12. This historical car is, although neatly restored, very much in the condition in which it left active service, instead of being brought back in its original state
Abdijkerk (abbey church), 12th century.
Aduard, Groningen, The Netherlands.
De Abdijkerk van Aduard is sinds 1597 in gebruik als kerk van de hervormde gemeente. Het monumentale gebouw functioneerde in vroegere eeuwen als ziekenzaal (hospitium) van het voormalige Klooster van Aduard, de Sint Bernardusabdij, die in 1192 werd gesticht.
Het Klooster van Aduard hoorde tot de orde van de Cisterciënzers. In zijn bloeitijd was het één van de grootste abdijen in Europa. De kloostergemeenschap bestond uit zo'n 100 monniken en meer dan 500 conversen. Het klooster bezat in totaal zo'n 6.000 hectare land, en stichtte vele boerderijen, zogenaamde 'voorwerken', in de wijde omgeving.
Het einde van het klooster kwam in 1580 toen het werd ingenomen door Staatse troepen. Op 11 september 1580 werd het klooster grotendeels verwoest. De meeste gebouwen zijn kort daarna gesloopt.
Op de ruïnes van het kloostercomplex ontstond het dorp Aduard. De huidige hoofdstraat in het dorp was vroeger de hoofdweg van het klooster die liep van de Noorderpoort naar de Zuiderpoort.
De voormalige ziekenzaal, nu dus de Abdijkerk, is het oudste gebouw met een geneeskundige functie in Nederland.
-Wiki
This building dates from 2005. Architect is Erick van Egeraat (EEA, Erick van Egeraat associated architects).
The Hijmans van den Bergh building has won the 2007 Rietveldprize for architecture. The building is named after a famous Dutch internist and it is used for medical education. The architect was inspired by this and one can clearly see the blood veins going through the building (the red stairs), the bones in the restaurant (the white pillars) and the lungs (the glass centre).
De soortaanduiding officinalis geeft aan dat aan de plant geneeskundige werking werd toegeschreven. Reeds bij de Grieken stond de plant om zijn opbeurende werking bekend. In de tweede eeuw na Christus werd een mengsel van bernagie en honing gebruikt ter verlichting bij hoesten. Een aftreksel van de bladeren en stengels werd gebruikt om het zweten te bevorderen Ander traditioneel gebruik is de toepassing bij reuma, verkoudheid en bronchitis
Als voedsel wordt de plant vooral in het Middellandse Zeegebied gewaardeerd als onderdeel van salades en andere zomerse gerechten. Ze heeft een komkommerachtige smaak, de naam komkommerkruid heeft ze hieraan te danken. Behalve de bloemen worden ook de jonge blaadjes als sla of als spinazie gegeten.
Hallo, ik ben Dewi. Ik ben 18, woon in Essen en ben van Balinese afkomst. Ik begin nu aan de universiteit en ga (geneeskunde/bio medische ... ligt eraan of ik geslaagd ben) studeren. Als sport rij ik paard en ik teken en schrijf graag. Het was zeker een toffe ervaring om eens een shoot te doen...
Wederik heeft vele toepassingen gekend. Zijn wetenschappelijke naam Lysimachia komt van Lysimachos, een geneeskundige uit de Oudheid, die de eigenschappen van deze plant zou hebben ontdekt en gepubliceerd. Wederik werd als kruid gebruikt om vee rustig te houden. Hij houdt namelijk stekende insecten en vliegen op afstand. Een andere verklaring van de geslachtsnaam zou kunnen komen van het Griekse luoo, ‘opheffen’ en mache, ‘strijd’.
Men gebruikte deze plant om een ongelijk span ossen of paarden tot rust te brengen. Er werd dan een tak op juk of gareel gelegd, waardoor de dieren rustig werden. Na de middeleeuwen wordt de plant toegepast als middel tegen koorts en scheurbuik. Uit de plant zijn ook verschillende kleuren verfstof te halen. Uit de wortelstok is een mooie kleur bruin te extraheren en de bladeren en stengels geven een gele kleur.
Soort voertuig: GGB (Grootschalige Geneeskundige Bijstand)
Roepnummer: 16-596
Post: Leiden
Merk: Mercedes Sprinter Euro 6
Opbouw: Visser Ambulances Leeuwarden
Bijzonderheden: Meer informatie over de GGB: www.rodekruis.nl/hulp-in-nederland/noodhulp-in-nederland/...
In navolging van Leiden eert Utrecht een aantal baanbrekende resultaten van onderzoekers aan de universiteit met muurschilderingen. Caroline Bleeker was een natuurkundige die uitvoering gaf aan de vinding van professor Frits Zernike aan de universiteit van Groningen. Het betrof aanpassingen aan een gewone microscoop om een veel duidelijker beeld te krijgen van het inwendige van levende cellen, wat van belang was voor de biologie en de geneeskunde
In imitation of Leiden, the city of Utrecht honours on murals ground-breaking results of scientists from the past at its university. Caroline Bleeker was a physicist who manufactured in her workshop Frits Zernike's invention of the phase-contrast microscope, revealing the inner structure of living cells - particularly important in biology
Utrecht, Strosteeg
De Uithof, University of Utrecht area
Architect:Erick van Egeraat
The building was built to serve as a teaching facility for medical, biomedical students as well as students of health sciences and primary care.
The building has a square groundplan of 45 x 70 meters. The construction partly covers the original auditoria of the University Medical Centre (UMC Utrecht). Three cone-shaped shafts provide the penetration of natural light into the centre of the building. The architect has created several open spaces in the central area of the building to stress the openness and transparency. These open areas also contribute to a hybrid ventilation system. Additionally, The mass of the concrete floors of the building is used for the buffering of heat, thus integrating the installations with the building itself.
Soort voertuig: Officier van Dienst Geneeskundig
Roepnummer: 03-801
Post: Thuis locatie dienstdoende Officier
Merk: Mitsubishi
Opbouw: Visser Leeuwarden
Bijzonderheden: Geen
Soort voertuig: Officier van Dienst Geneeskunde (OvD-G)
Roepnummer: 15-801
Standplaats: Regionaal
Merk: Volkswagen Tiguan
Opbouw: Modiforce
Bijzonderheden: Geen
Gisteren nog eens gepasseerd langs het station van Tessenderlo. Het station is in privé handen overgegaan. In 2008 kwam de Telecom-meettrein met twee vlottende cabines op lijn 17, geen alledaagse gasten daar. De onderstationschef van blok 4 houdt de zaak in de gaten. Let ook op de blauwe brievenbus, waar de gepensioneerden 'Cheminots' hun documenten konden inwerpen, de onderstationschef zond ze dan met de interne factage naar het geneeskundig centrum in Hasselt.
Ambulance: RAV Gooi & Vechtstreek
Roepnummer: 14-381
post: Hilversum
Bouwer: Ultiparts
Type: *
Model: Mercedes Benz Vito
Kenteken: P-113-ZZ
Indienst: 4-apr-2023
Bouwjaar: 2022
Type: Rapid Responder / Officier Van Dienst-Geneeskunde
© Copyright : Alle gemaakte foto’s zijn van Thijs Vaneveld. Foto’s mogen niet gekopieerd, opgeslagen of gepubliceerd worden zonder voorafgaande schriftelijke toestemming
Hallo, ik ben Dewi. Ik ben 18, woon in Essen en ben van Balinese afkomst. Ik begin nu aan de universiteit en ga (geneeskunde/bio medische ... ligt eraan of ik geslaagd ben) studeren. Als sport rij ik paard en ik teken en schrijf graag. Het was zeker een toffe ervaring om eens een shoot te doen...
This building dates from 2005. Architect is Erick van Egeraat (EEA, Erick van Egeraat associated architects).
This building has won the 2007 Rietveldprize for architecture. The building is named after a famous Dutch internist and it is used for medical education. The architect was inspired by this and one can clearly see the blood veins going through the building (the red stairs), the bones in the restaurant (the white pillars) and the lungs (the glass centre).
Scientific name: Caltha palustris s. palustris
Wetenschappelijk: Caltha palustris s. palustris
Nederlands: Gewone dotterbloem (Dotterbloem)
English: Marsh Marigold (Buttercup, Cowflock, Cowslip, Kingcup, Yellow marsh marigold)
Français: Populage des marais (Caltha des marais)
Deutsch: Sumpf-Dotterblume
Nederland: Vrij algemeen, vooral in laagveengebieden en het rivierengebied, zeldzaam tot zeer zeldzaam in Zeeland, in het noordelijk zeekleigebied, op de Waddeneilanden en in Flevoland.
Rode lijst 2012. Thans niet bedreigd. Trend sinds 1950: stabiel of toegenomen. Algemeen. Oorspronkelijk inheems. Beschermd.
Vlaanderen: Vrij algemeen, maar zeer zeldzaam in het kustgebied. Het meest in de Kempen, de Leemstreek en de Zandleemstreek.
In de Middeleeuwen was de Dotterbloem een afweermiddel tegen boze geesten en een middel om de melkproduktie van het vee te verhogen. In Engeland had de plant de aardige bijnaam drunkard, 'dronkaard'. In de geneeskunde werd de plant gebruikt tegen geelzucht (de tekenleer) en ook wel tegen epilepsie en bloedarmoede. De bloemknoppen werden vroeger ingelegd in azijn en gegeten als kappertjes. Vee vermijdt de licht giftige plant. Hooi met een geringe hoeveelheid dotterbloemen kan voor vee geen kwaad, maar grote hoeveelheden leiden tot spijsverteringsstoringen.
English
Caltha palustris is a 10–80 cm high, hairless, fleshy, perennial, herbaceous plant, that dies down in autumn and overwinters with buds near the surface of the marshy soil. The plants have many, 2–3 mm thick strongly branching roots. Its flowering stems are hollow, erect or more or less decumbent. The alternate true leaves are in a rosette, each of which consist of a leaf stem that is about 4× as long as the kidney-shaped leaf blade, itself between 3–25 cm long and 3–20 cm wide, with a hart-shaped foot, a blunt tip, and a scalloped to toothed, sometime almost entire margin particularly towards the tip. In their youth the leaves are protected by a membranous sheath, that may be up to 3 cm long in fully grown plants.
De Rijksuniversiteit Groningen (RUG) is de universiteit in de Nederlandse stad Groningen. De universiteit is gesticht in 1614 en daarmee na de Universiteit Leiden de oudste nog bestaande universiteit van Nederland.[1] Met circa 30.000 studenten en ongeveer 6.000 medewerkers is het een van de grootste Nederlandse universiteiten.
De officiële opening vond plaats op 23 augustus 1614. De Rijksuniversiteit Groningen behoort tot de oudste universiteiten van Nederland. Haar academische traditie gaat terug tot 1614, het jaar dat de Universiteit als Hogeschool werd gesticht. De Juridische faculteit claimt overigens een nog oudere geschiedenis.[8] Daarmee is 'Groningen' na Leiden (1575) de oudste (nog bestaande) universiteit van Nederland (de Universiteit van Franeker, die in 1811 werd gesloten, was van 1585).
De Groningse universiteit startte met vier faculteiten: Protestantse Godgeleerdheid, Rechten, Geneeskunde en Filosofie.[9] Ongeveer de helft van de studenten en docenten kwam in de zeventiende eeuw uit het buitenland. Zo kwam de eerste rector magnificus, Ubbo Emmius, uit Duitsland,[10] zij het wel uit het nabijgelegen Oost-Friesland waarvan de taal vrijwel identiek is aan het Gronings. De eerste 75 jaren van haar bestaan ging het de universiteit voor de wind met een instroom van ongeveer honderd studenten per jaar.
Door theologische meningsverschillen, een moeizame relatie met de Staten en politieke perikelen - onder meer de belegering van de stad door 'Bommen Berend' in 1672 - stagneerde de ontwikkeling van de universiteit aan het eind van de zeventiende en in de achttiende eeuw. Er stonden gemiddeld twee- à driehonderd studenten ingeschreven. Wetenschappelijk lichtpunt in de tweede helft van de achttiende eeuw was echter Petrus Camper. Als patholoog-anatoom, veepestbestrijder en oprichter van de eerste chirurgische polikliniek was hij beroemd tot ver buiten de stadsgrenzen.
De dokterswoning aan de Majoor van Swietenlaan in Frederiksoord is een in de periode 1910-1915 in opdracht van de Maatschappij van Weldadigheid gebouwde villa.
De Maatschappij van Weldadigheid beschikte sinds 1827 over een eigen geneeskundige dienst. De artsen waren in dienst bij de Maatschappij en verleende de kolonisten medische zorg. De apotheek in Frederiksoord fungeerde tot 1860, daarna werd deze zorg tot 1910 geleverd vanuit Steenwijk. Voordat de dokterswoning aan de Van Swietenlaan werd gebouwd was Huis Westerbeek in gebruik geweest als dokterswoning. In 1910 kreeg de Enschedese architect R. van der Woerd Hzn. de opdracht een nieuwe dokterswoning in Frederiksoord te ontwerpen. Het pand werd gebouwd in Art Nouveaustijl. Vanaf 1910 was er in Frederiksoord sprake van een apotheekhoudende huisarts in dienst van de Maatschappij van Weldadigheid. Vanaf die tijd waren ook alle huurders van woningen en boerderijen van de Maatschappij verplicht lid van het ziekenfonds van de Maatschappij.
De dokterswoning is erkend als een rijksmonument.
This building dates from 2005. Architect is Erick van Egeraat (EEA, Erick van Egeraat associated architects).
This building has won the 2007 Rietveldprize for architecture. The building is named after a famous Dutch internist and it is used for medical education. The architect was inspired by this and one can clearly see the blood veins going through the building (the red stairs), the bones in the restaurant (these white pillars) and the lungs (the glass centre).
Roepnummer: 23-805
Kenteken: ZF-128-S
Merk / Model: Volvo XC40 2.0D3 AWD 150pk
Opbouwer: Rodriguez Lopez Auto
Importeur: VSA-Ambulances, Geldermalsen
Type: Officier van Dienst Geneeskundig
Bijzonderheid: T.b.v. OvD-G Midden (Weert)
In het midden bij de vaten staat Cornelis Doeland.
Hij is overleden op 1 augustus 1938 op 92-jarige leeftijd (Nieuwsblad, 05-08-1938). Hij was toen al 12 jaar weduwnaar van Heijltje Adriana Mohr. Cornelis en Heijltje waren getrouwd in mei 1906 (Nieuwe Gorinchemsche Courant 06-05-1906).
Heijltje was reeds op 30 september 1926 overleden op 54-jarige leeftijd (Nieuwsblad 01-10-1926). Ze is enige tijd ziek geweest, in het Nieuwsblad d.d. 08-10-1926 wordt dokter Broere bedankt voor de geneeskundige behandeling. Hij is na haar overlijden dus nog zo'n 12 jaar alleen gebleven.
De kinderen van Cornelis en Heijltje:
Op 27 maart 1908 werd dochter Elisabeth Johanna geboren (Advertentieblad 03-04-1908).
Op 31 maart 1909 kregen zij een dochter Adriana Johanna Cornelis (Nieuwe Gorinchemsche Courant 04-04-1909)
Op 27 april 1914 kregen zij een dochter, Philippina Theodora (Advertentieblad 01-05-1914).
Van kleindochter Fia begreep ik dat er 5 kinderen geweest waren. Mien, Betje (1908), Door en Jaan (1914), er zou ook nog een jong overleden broertje zijn geweest volgens overlevering.
Een eerder huwelijk:
Heijltje was de tweede vrouw van Cornelis. Zijn eerste vrouw, Johanna Hendrika van den Heuvel overleed op 28 juli 1900 op 50-jarige leeftijd (Nieuwe Gorinchemsche Courant 05-08-1900). Zij trouwden in augustus 1876 (Nieuwe Gorinchemsche Courant, 26-08-1876)
Kinderen van Cornelis en Johanna:
Zij hadden ook kinderen, dochter Jannigje werd op 25-10-1878 geboren (Advertentieblad 25-10-1878), daar bleef het zeker niet bij. Op 21 juli 1880 volgde een zoon, Jan Herman (Nieuwe Gorinchemsche Courant 24-07-1880), op 3 februari 1885 werd zoon Cornelis geboren (Nieuwe Gorinchemsche Courant 08-02-1885), vermoedelijk vernoemd naar zijn vader. De volgende zoon diende zich twee jaar later aan, op 22 juli 1887 werd Jasper geboren (Nieuwe Gorinchemsche Courant 31-07-1887). in 1892 werd hun dochter Dirkje Hendrika geboren op 25 juni (Nieuwe Gorinchemsche Courant 03-07-1892). In 1883 moet ook nog zoon Marius zijn geboren, hij is werkzaam geweest bij de PTT.
Europe Europa
Belgique België Belgium Belgien Belgica
Bruxelles Brussel Brussels Brüssel Bruxelas
Gare Centrale - Centraal Station - Central Station
Etudiants portugais de la Faculté de Médecine de l'Université de Coimbra (Portugal)
Portugese studenten van de Geneeskunde Universiteit van Coimbra (Portugal)
Gardiens des vieilles traditions estudiantines de l'Université de Coimbra, ses étudiants maintiennent par le chant et par la musique un art de se comporter en société.
A voir et à écouter absolument :
www.youtube.com/watch?v=2jR_PmF5svs
This building dates from 2005. Architect is Erick van Egeraat (EEA, Erick van Egeraat associated architects).
This building has won the 2007 Rietveldprize for architecture. The building is named after a famous Dutch internist and it is used for medical education. The architect was inspired by this and one can clearly see the blood veins going through the building (the red stairs), the bones in the restaurant (these white pillars) and the lungs (the glass centre).
Hallo, ik ben Dewi. Ik ben 18, woon in Essen en ben van Balinese afkomst. Ik begin nu aan de universiteit en ga (geneeskunde/bio medische ... ligt eraan of ik geslaagd ben) studeren. Als sport rij ik paard en ik teken en schrijf graag. Het was zeker een toffe ervaring om eens een shoot te doen...
Soort voertuig: Officier van Dienst Geneeskunde
Roepnummer: 19-819
Post: Onbekend
Merk: Toyota Prius
Opbouw: Onbekend
Bijzonderheden: Geen
Soort voertuig: Officier van Dienst Geneeskunde
Roepnummer: 18-801
Post: Onbekend
Merk: Volkswagen Touran
Opbouw: Dutch Rescue Vehicles
Bijzonderheden: Geen
Fes, Morocco
De keizerlijke stad Fes is de hoofdstad van de traditionele cultuur van Marokko. Zijn prachtige medersa's (medressen), bakermatten van kennis, zijn hiervan het schitterende symbool.
De Koranscholen
Een medersa (medresse) is een school waar de Koran wordt onderwezen evenals de klassieke vakken: wiskunde, grammatica, geschiedenis, astronomie, geneeskunde enz. In Marokko, en meer in het bijzonder in Fès, heeft de medersa ook de functie onderdak te bieden aan studenten uit andere streken. Het gebouw ligt meestal rondom een binnenplaats met een fontein. De lessen worden gegeven onder de rijk versierde booggewelven langs de zijkanten.
De oudste universiteit
De moskee Karaouiyine is een van de meest indrukwekkende van Marokko. Hier bevindt zich de universiteit die wordt beschouwd als één van de oudste ter wereld. Deze werd gesticht in de 9e eeuw, een periode waarin de fundamentele vakken theologie, grammatica en de sharia werden onderwezen. De medersa El-Attarine, aan de overkant, wordt beschouwd als de mooiste van de medina.
El-Attarine
Meriniden
De Meriniden bouwden dit meesterwerk tussen 1323 en 1325. De binnenplaats is schitterend versierd. De muren zijn bedekt met in hout of pleisterwerk uitgesneden soera's. De marmeren fontein en zuilen zijn versierd met mozaïekwerk.
Bou Inania
Deze tussen 1350 en 1357 gebouwde medresse is de grootste van Fès. Meteen al bij de schitterende ingang met zijn zware kunstig bewerkte bronzen deuren zult u onder de indruk komen van de overvloed aan faiences, de verfijning van het gebeeldhouwde hout- en stucwerk en de geciseleerde stalactieten, mukarnas genaamd, die de architectuur van de Meriniden kenmerken. De binnenplaats met zijn vloer van onyx en marmer wordt overschaduwd door een luifel van groene tegels die karakteristiek zijn voor Fès.
De medersa's van de medina zijn de meesterwerken van de Merinidische architectuur van Fès.
Hallo, ik ben Dewi. Ik ben 18, woon in Essen en ben van Balinese afkomst. Ik begin nu aan de universiteit en ga (geneeskunde/bio medische ... ligt eraan of ik geslaagd ben) studeren. Als sport rij ik paard en ik teken en schrijf graag. Het was zeker een toffe ervaring om eens een shoot te doen...
Hallo, ik ben Dewi. Ik ben 18, woon in Essen en ben van Balinese afkomst. Ik begin nu aan de universiteit en ga (geneeskunde/bio medische ... ligt eraan of ik geslaagd ben) studeren. Als sport rij ik paard en ik teken en schrijf graag. Het was zeker een toffe ervaring om eens een shoot te doen...
Euripides' kritiek op de atletiek
Euripides' fragmentarisch bewaarde saterspel Autolykos is de oudste Atheense kritiek op atleten. Dit stuk was in de Oudheid zeer bekend, want verscheidene latere auteurs, o.a. Galenus, citeren er fragmenten uit.
In dit stuk benadrukt Euripides, zoals Xenophanes en Tyrtaeus, dat de atleet volstrekt nutteloos was voor de stad. Hij maakt op spottende wijze duidelijk hoe een atleet met zijn discus een ridicuul figuur zou slaan op het slagveld. Het zou beter zijn om, in plaats van atleten, verstandige mannen te belonen met kransen om hun verdiensten voor de stad.
Nieuw is dat hij ook een psychologisch aspect van de atletiek aan de kaak stelde: atleten waren slaaf van hun eetgewoonten. De zware jongens uit de gevechtssporten waren namelijk niet te vergelijken met de idealen van atletische schoonheid, zoals de Doryphoros van Polykleitos. Wellicht baseerde Euripides zich voor deze kritiek op geneeskundige geschriften van de arts Hippocrates.
Het is niet helemaal duidelijk wat Euripides met zijn kritiek wilde zeggen: was hij gewoon ironisch, een typisch kenmerk van saterspelen, of was er echt een maatschappij-kritische component? In elk geval heeft zijn sportkritiek de sportbeleving niet beïnvloed: ook na Euripides bleef sport even populair. Bovendien was Euripides ook niet compleet negatief tegenover sport. In een ander fragment bejubelt hij namelijk de Olympische overwinning in de paardenrennen van Alkibiades.
Ongerustheid over de Oder
In de namiddag van Zondag 1 Februari 1953 was nog steeds niets bekend over het lot van de tanklichter Oder. Zowel de Brandaris als de Prins Hendrik hadden de Oder niet kunnen vinden en het ergste werd gevreesd.
Des middags kwart over drie meende kustwachtpost Eierland (Texel) een schip te zien even binnen de buitenste rug van de Eierlandse gronden. Het leek op een logger. Noodseinen werden niet waargenomen. Het reddingstation De Cocksdorp, dat reeds in de vroege ochtend was gealarmeerd naar aanleiding van de stranding van de Virgo op de Vliehors kwam opnieuw in actie.
Op Texel was sedert middernacht (Zaterdag op Zondag) de alarmtoestand ingetreden met het oog op mogelijke dijkdoorbraken. Tenslotte liep de 250 HA grote Eendrachtspolder onder. J. Bakker, schipper van de reddingboot (evenals vele andere inwoners, in touw om de Cocksdorp voor overstroming te behoeden), begaf zich met de plaatselijke commissie naar de vuurtoren om de situatie te verkennen. Er viel een sterke olielucht waar te nemen. Grote kans dus, dat het de Oder was, die op de Eierlandse gronden terecht was gekomen. Er viel evenwel al heel weinig te zien.
Voor de msrb. Joan Hodshon zou een tocht naar de buitenrand van de gronden een tè zware opgave zijn, dat stond vast. De Brandaris noch de Prins Hendrik konden echter voor donker worden ter plaatse zijn en daglicht was voor de grote motorreddingboten absoluut nodig om het nauwe geultje door de Eierlandse gronden te kunnen vinden. Derhalve werd besloten om toch de Joan Hodshon te doen uitvaren. Het lanceren was niet makkelijk maar te 17.30 lag de boot vlot.
De Prins Hendrik naar de Oder
Het is te begrijpen, dat de dienstdoende Kustwachters in de uitkijkpost van de vuurtoren Eierland met Argusogen hebben gespeurd naar het wrak van deOder.De vorige avond omstreeks 7 uur hadden de opvarenden van de gestrande lichter voor het laatst noodseinen gegeven. Sindsdien werd taal noch teken meer vernomen. Men kan zich dus voorstellen welk een verrassing het is geweest toen omstreeks half vijf in de ochtend van Maandag 2 Februari opnieuw licht aan boord van het wrak werd gezien. De kustwacht gaf met morsesein antwoord. Eerst met daglicht zou het mogelijk zijn voor een reddingboot om langszij te komen. Het hoofd van de Kustwacht vond het dan ook te vroeg om de reddingstations te alarmeren. Dit geschiedde een uur later.
Het was aangewezen om de Prins Hendrik naar de Oder te zenden. Wel zou de msrb. Joan Hodshon een poging kunnen wagen, maar gezien de wilde en hoge branding op het buitenrichel van de Eierlandse gronden zou aan het langszij komen met de strandreddingboot (5 ton w.v.) zeer groot risico zijn verbonden. Dus ging de Prins Hendrik (50 ton w.v.) er op uit. De bemanning, uitgerust na de vermoeienissen van de vorige dagen, verkeerde in grote spanning of Zij er in zouden slagen de opvarenden van de Oder, waar zij zo lang naar hadden gezocht, te redden.
Te 07.01 toonde de Oder weer een stakellicht; de Kustwacht seinde daarop in het Engels, dat een reddingboot onderweg was. Toen het goed licht was geworden, omstreeks half negen, had de Prins Hendrik de Eierlandse gronden bereikt. Nu moest de geul worden gezocht tussen de banken. De lichter Oder bleek doormidden te zijn
gebroken. Het achterschip lag dichtbij de Vliehors, maar het voorschip met brug en stuurhuis, waarin zich de schipbreukelingen bevonden, zat in de felle branding van de Eierlandse gronden.
Dank zij bekwaam zeemanschap slaagde Schipper P. W. Bot er in veilig de branding-zone te passeren en door de nauwe geul de achterzijde van de buitenste bank te bereiken. Er stond maar nèt voldoende water voor de reddingboot en de geweldige zuiging wierp de Prins Hendrik telkens 180 0 uit de koers. De pogingen om langszij te kunnen komen van het wrak, dat in het geheel geen lij bood, moesten vele malen worden herhaald. Drie kwartier had schipper Bot nodig om de zes Duitsers van het wrak te halen. Zij konden zich aan boord van de reddingboot direct verkleden; onze grote motorreddingboten hebben n.l. kleren voor schipbreukelingen aan boord.
Met de Maatschappijvlag in top, als teken dat alle hens waren gered, liep de Prins Hendrik met zes dankbare schipbreukelingen en een gelukkige bemanning de haven van Den Helder binnen. Hier werd gemeerd aan de steiger van de Texelse boot, waar de geneeskundige dienst van de Koninklijke Marine gereed stond met personeel en ambulancewagen. Dank zij deze goede zorgen lagen de uitgeputte geredden binnen een kwartier tijds onder de wol. De directeur van ESSO te Hamburg zond als bewijs van erkentelijkheid voor de redding een gift van f 500.—. Bij de behandeling van deze scheepsramp door het Seeamt te Bremerhaven werd hulde betuigd aan de bemanning van de Prins Hendrik, terwijl ook de Seeberufsgenossenschaft te Hamburg zijn erkentelijkheid toonde voor het prachtige en kundige werk van de Prins Hendrik.
Wij zonden een rapport van de verrichtingen van de Prins Hendrik aan H.K.H. Prinses Wilhelmina, die op 13 Juni 1951 deze boot te water heeft gelaten en aan de Kon. N.Z.H.R.M. heeft overgedragen. In opdracht van Hare Koninklijke Hoogheid schreef Haar particulier secretaresse aan schipper P. W. Bot „Het deed Hare Koninklijke Hoogheid goed te horen, dat de reddingboot naar Haar Echtgenoot genoemd, die zoveel gedaan heeft voor het reddingwerk en de bemanningen der reddingboten, zulk kranig werk verrichtte.
Opnieuw bleek dat de grote waardering, die H.K.H. steeds voor de arbeid der reddingboten van onze kust had, ten volle verdiend blijft.'' Ook de Erevoorzitter onzer Maatschappij Z.K.H. Prins Bernhard aan wien een rapport werd gezonden van de diensten der reddingboten van de Kon. N.Z.H.R.M. gedurende de periode 31 Januari2 Februari heeft zijn particuliere secretaris opgedragen ons zijn grote waardering uit te spreken jegens al diegenen, die in de kritieke periode meer dan hun plicht hebben gedaan.
Bron; de Reddingboot No. 75 – Kerstnummer 1953
Van links naar rechts:
I. Anaximander - Anaximander dankt zijn bekendheid vooral aan zijn kosmogonie en kosmologie. Net als zijn tijdgenoten was hij op zoek naar de archè (Oudgrieks: ἀρχή) van het universum, een eerste principe als begin van de wereld. Bij Anaximander was de ene elementaire substantie, waaruit alles was ontstaan, niet het water zoals bij Thales en ook niet een andere stof die we kennen. Geen van deze elementen zou volgens hem in staat zijn om alle tegenstellingen in de natuur kunnen verklaren. Het principe dat hij als oersubstantie poneerde was oneindige, eeuwige en onbepaalde massa, die hij het apeiron (Oudgrieks: τὸ ἄπειρον) noemde. Deze oersubstantie, die niet direct waarneembaar is, maar wel in staat is een antwoord te bieden op alle bestaande tegenstellingen, vormde de basis voor alle stoffen die wij kennen. Hij werkte zijn grondbeginsel niet gedetailleerd uit, maar het principe van het apeiron werd door Anaxagoras, een leerling van Anaximenes, verder onderzocht en geformuleerd. Deze zag het Apeiron als een oorspronkelijke oerchaos. Ook Plato en Augustinus vatten later de theorie van Anaximander op die manier op.
II. Empedocles ca. 492 v.Chr. — ca. 432 v.Chr.
Volgens de legende was Empedocles een self-styled god. die zijn eigen dood teweegbracht door zichzelf in de vulkanische krater te gooien bovenop de Etna om aanhangers van zijn goddelijkheid te overtuigen . Voor zijn tijdgenoten leek hij inderdaad meer dan alleen een sterveling; Aristoteles prees hem naar verluid als de uitvinder van retoriek, en Galenus beschouwde hem als de grondlegger van de Italiaanse geneeskunde. Lucretius bewonderde zijn hexametrische poëzie. Van de verschillende geschriften die aan hem worden toegeschreven, blijven niets anders over dan 400 regels uit zijn gedicht Peri physeōs (“On Nature”) en minder dan 100 verzen uit zijn gedicht Katharmoi (“Purifications”).
Hoewel sterk beïnvloed door Parmenides, die de eenheid van alle dingen benadrukte, nam Empedocles in plaats daarvan aan dat alle materie was samengesteld uit vier essentiële ingrediënten, vuur, lucht, water en aarde, en dat er niets ontstaat of wordt vernietigd maar dat dingen zijn alleen getransformeerd, afhankelijk van de verhouding van basisstoffen, met elkaar. Net als Heracleitus geloofde hij dat twee krachten, Liefde en Strijd, op elkaar inwerken om de vier substanties samen te brengen en te scheiden. Strijd maakt dat elk van deze elementen zich terugtrekt van de anderen; Liefde zorgt ervoor dat ze zich vermengen. De echte wereld bevindt zich in een stadium waarin geen van beide krachten domineert. In het begin was liefde dominant en alle vier de substanties waren met elkaar vermengd; tijdens de vorming van de kosmos ging Strijd binnen om lucht, vuur, aarde en water van elkaar te scheiden. Vervolgens werden de vier elementen op bepaalde plaatsen opnieuw in gedeeltelijke combinaties gerangschikt; bronnen en vulkanen tonen bijvoorbeeld de aanwezigheid van zowel water als vuur in de aarde.
III. Descartes
René Descartes of gelatiniseerd Renatus Cartesius (La Haye en Touraine, 31 maart 1596 – Stockholm, 11 februari 1650) was een uit Frankrijk afkomstige filosoof en wiskundige, die een groot deel van zijn leven in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden woonde. Zijn benadering van het probleem van de kennis en de aard van de menselijke geest speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de filosofie. Hij is met name bekend om zijn uitspraak "Cogito ergo sum" en wordt algemeen beschouwd als de vader van de moderne filosofie. Hij was een van de eersten die de filosofie van Aristoteles niet alleen verwierp, maar ook verving door een eigen filosofisch systeem. Daarmee legde hij de basis voor de 17e-eeuwse stroming van het rationalisme. Descartes was sterk beïnvloed door de vooruitgang in de natuur- en sterrenkunde en een van de centrale figuren van de wetenschappelijke revolutie. Hij gaf voor het eerst een idee van wat de natuurwetenschap in de toekomst zou bieden.
Descartes woonde en werkte 20 jaar in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, waar hij zijn belangrijkste publicaties schreef. In de wiskunde legde hij de basis voor de analytische meetkunde en leverde bijdragen aan de natuurkunde en fysiologie, maar zijn Verhandeling over de methode (1637) behoort tot zijn invloedrijkste werk.
Descartes' methode van en visie op onderzoek kreeg navolging in heel Europa. Zijn werk werd gepropageerd door Baruch Spinoza, Nicolas Malebranche, Gottfried Leibniz en door de wiskundige Frans van Schooten, die een boek over het (wiskundige) werk van Descartes schreef. Er vonden hevige discussies plaats tussen voor- en tegenstanders en in veel gevallen werd het refereren aan het werk van Descartes verboden. Volgens de tegenstanders zou het toepassen van het dualisme van Descartes leiden tot atheïsme. Benoemingen aan de universiteiten waren afhankelijk van het al of niet cartesiaan zijn. Rond 1700 was de aandacht voor de cartesiaanse filosofie voorbij en verschoven naar de dan modernere filosofische systemen van Spinoza, Locke en Leibniz.
IV. Ikzelf
De formulering van een nieuw soort vierdelingsdenken in 1983 - en de uitwerking daarvan in de volgende twee decennia - betekende het begin van een nieuwe, gestructureerde denkwijze, die (door mij) met de term quadralektiek werd aangeduid. Binnen het streven van de filosofie om naar wijsheid te zoeken, was aan het einde van de twintigste eeuw de noodzaak ontstaan om de groeiende (wetenschappelijke) kennis binnen een kader te plaatsen. Een overvloed aan data, die door de computer werden gecreeerd, veroorzaakten op kennisgebied een ware aardverschuiving. De ‘waarheid’ liet zich hierin steeds moeilijker vinden. De mogelijkheid om weer ‘grip’ te krijgen op de werkelijkheid werd – tot mijn grote opluchting - gevonden in een uitbreiding van het delingsdenken.
Een belangrijke toevoeging was de bewustwording, dat de uitbreiding zich afspeelde in een cyclische omgeving. Het cumulatieve effekt van de verbreding wordt niet in een liniaire opstapeling verkregen, maar in een waardering van een verschuiving tussen delen. Om dit te kunnen begrijpen is een ‘gnostisch’ inzicht nodig, een eureka-moment. Als het begrip ‘zichtbaarheid’ (het zijn) eenmaal in de nieuwe context wordt begrepen, komen de filosofische verworvenheden van historische denkers in een heel ander licht te staan. Daarbij is er geen reden om zich tegen hun inzichten te keren. Eerder is er sprake van een integratie binnen de quadralektiek, waarbij iedere gedachtengang – gebaseerd de vorm van het deeldenken – een plaats kan vinden.
Een bijkomende bijzonderheid in een cyclische beweging is het voorspellend vermogen, dat anders is dan in een liniaire omgeving. Zo kan er een verklaring worden gevonden voor bepaalde ‘feiten’ op grond van een analogie met andere cyclische ontwikkelingen. Van dit gebied is nog weinig bekend – mede omdat het om de geloofwaardigheid van de uitgangs-punten gaat. Als de Europese cultuurgeschiedenis – volgens de nieuwe, cyclische methode - wordt vergeleken met de Egyptisch, Griekse en/of Romeinse cultuurperiode kan ons ‘heden’ worden geprojekteerd op genoemde beschavingen. Dan wordt ook duidelijk, dat de quadralektiek nog minstens tachtig tot honderd jaar moet wachten voor het gedachtengoed een historische betekenis zal krijgen. Het zij zo, en misschien denkt nog iemand dan aan mij.
Met een archief van de Leidse hoogleraar Herman Boerhaave De Leidse hoogleraar Herman Boerhaave gaf de geneeskunde van zijn tijd een nieuw (natuurwetenschappelijk) fundament. Vanwege zijn praktijkadviezen werd hij door de hoogste Europese kringen geconsulteerd. Na Boerhaaves dood ging zijn nalatenschap inclusief documenten naar twee neven, die beiden hoge functies verwierven in de wereld van de Russische geneeskunde. Eén werd Minister van Gezondheid, de ander werd lid van de Keizerlijke Academie van Wetenschappen en hoogleraar in Anatomie en Fysiologie------
De Kunstkamera in Sint-Petersburg is een van de oudste musea in de noordelijke hoofdstad en heel Rusland. Het werd opgericht door het decreet van Peter de Grote met het doel om zeldzaamheden te verzamelen en te onderzoeken die zowel door de natuur als door menselijke handen zijn geboren. Momenteel is de collectie van het Museum voor Antropologie en Etnografie. Peter de Grote - De Kunstkamera van de Russische Academie van Wetenschappen is een van de meest uitgebreide en interessante musea ter wereld. Het bevat meer dan een miljoen tentoonstellingen. Al meer dan een eeuw dienden ze onderzoekers in archeologie, anatomie en geneeskunde.